Dat is wat we doen en overbrengen in de Opleiding tot Organisatieopsteller.
Shu-Ha-Ri is een Japanse term uit de gevechtskunst waarbij ‘Shu’ zoveel betekent als ‘gehoorzaam de leraar’. Volg op wat hij je aanleert. In deze fase van het leerproces, krijg je een reeks stabiliteitspunten aangereikt waardoor je iets sneller in de vingers krijgt.
“Ik heb echt een haat-liefde verhouding met deze opleiding: Als ik vooraf had geweten dat dit allemaal naar boven zou komen, had ik me nooit ingeschreven”, verzucht ze. “Maar het lukt me gewoon niet meer om het eronder te houden…”. De tranen komen, ze ziet er triest en verslagen uit. Bang ook. Toch lijkt het of ze ook wacht op een uitnodiging. Een aanmoediging misschien zelfs.
Twee weken geleden rondden we de 3de editie van de Opleiding tot Organisatie Opsteller af. Wat een mooi traject was het weer! Vervuld met trots zwaaiden we de kersverse organisatie opstellers uit. Wetende dat ze met voldoende zelfvertrouwen opstellingen, systemische kennis en de daarbij horende werkvormen zullen integreren in hun eigen werkpraktijk.
In een serie korte posts zetten Leanne Steeghs en Philippe Bailleur de afgelopen tijd op een rijtje wat de waarde zoal kan zijn van het leren begeleiden van organisatieopstellingen. Zowel voor jezelf als professional, als voor de organisaties waarmee je werkt. Die korte stukjes, hebben ze nu gebundeld in één artikel.
Wat levert het op voor jou als begeleider?
Philippe Bailleur en Leanne Steeghs zijn onlangs gestart met een nieuwe groep leidinggevenden, alweer onze vierde groep. Het is ondertussen een hele tijd geleden dat we de handen in elkaar sloegen met dezelfde drijfveer: “Het systemische gedachtegoed is zo waardevol voor organisaties. Laten we dit ‘vertalen’ en een brug leggen tussen die twee werelden.” En net door dat te doen, zien we die potentiële meerwaarde stap voor stap vorm krijgen voor onze ogen.
Daarom deze vier redenen …
Systemisch fenomenologisch waarnemen in de praktijk
Lieke is een jonge vrouw en schuift wat ongemakkelijk aan bij het gezelschap dat zich verzamelt voor de opstellingenavond. Als ze aan de beurt is vraag ik haar waar ze naar wil kijken.
‘Ik ben opgegroeid met het motto ‘doorzetten’ en ‘afmaken waar je aan begint’. Voor mij waren dat vanzelfsprekendheden. Ik was een kind naar wie mijn ouders geen omkijken hadden: ik deed uit mezelf mijn huiswerk, zorgde dat mijn spullen op orde waren en vergat zelden iets.
